De coach die niet van bloggen houdt

Coaching is een vak en dat vak neem ik heel serieus. Maar: erover schrijven vind ik lastig. Er wordt door vakgenoten al zoveel waardevolle content gedeeld op social media. Dit vind ik stuk voor stuk professionele posts die echt ergens over gaan. Mijn ontzag voor deze goedgebekte schrijvers is groot. Ze schrijven, naar het lijkt, uit de losse pols de meest intelligente en inspirerende verhalen.

Writer’s block

Dat ontzag doet wat met mij. Ik sla dicht. Noem het een writer’s block. Er komt op zo’n moment geen zinnig woord meer voort uit mijn toetsenbord. Toch een vreemde gewaarwording, omdat ik vaak te horen heb gekregen dat ik leuk schijf en dat ik columns zou moeten schrijven. Ja, je leest het goed. Ik schijn dus best leuk te kunnen schrijven. En tóch vind ik dat ik niet goed uit de verf kom als ik over coaching wil schrijven.

Wat zit hierachter?

Wat hierachter zit weet ik heel goed, namelijk het p-woord. Een woord dat ik amper over m’n lippen krijg, maar vooruit hier is ‘ie:

P-E-R-F-E-C-T-I-O-N-I-S-M-E

Vaak voel ik me gegijzeld door mijn perfectionisme, want ik wil heel wijs uit de hoek komen als ik schrijf. Dus ik wik en weeg, knip en plak, gluur bij buren, wik een weeg nog eens en probeer op die manier hele slimme teksten te schrijven. Daardoor raak ik het gevoel met mijzelf kwijt. De humor in mijn teksten is ver te zoeken en het lukt maar niet om mijn boodschap over te brengen. Met als gevolg dat ik afhaak en opgeef.

Overtuigingen en patronen

Achter perfectionisme schuilt een combinatie van overtuigingen en patronen. In dit geval is mijn patroon dat ik me als coach verschuil op social media. Want: “Alles is al zo’n beetje geschreven” of “Iedereen schrijft beter dan ik. Ik houd toch niet van bloggen” en “Wie zit er nu nog te wachten op coach nummer vierduizend zoveel…?”. Allemaal overtuigingen die er heel sneaky in zijn geslopen en steeds meer terrein winnen. En ik? Ik laat me er keihard door gijzelen.

Zo’n patroon staat natuurlijk niet op zichzelf. Want patronen doen het vooral goed op vruchtbare grond, gevuld met overtuigingen. Misschien kun je al invullen wat de belangrijkste overtuiging is die mij zo belemmert? Mijn overtuiging is dat ik een goede coach ben, maar dat ik mezelf niet goed kan verkopen, omdat anderen veel beter kunnen schrijven. Oftewel, ik ben niet goed genoeg.

What the actual f*ck? Heb ik dan echt zoveel opleidingen gevolgd om vervolgens op mijn gezicht te gaan vanwege mijn eigen overtuiging dat ik niet goed genoeg ben?

Ja, ik beken. Ik worstel regelmatig met mijn neiging tot perfectionisme.

Herken je dit? Doe jij ook wel eens dingen niet, omdat je vindt dat je er niet goed genoeg in bent?

Hanita

Groei door aandacht met   

 

Lees ook

Slachtoffer of slachtofferrol?
Laat de schone schijn verleden tijd zijn!
Wat is een geschikte coachvraag?
Een coach voor iedereen
Negatief zelfbeeld en onzekerheid